Neden ?
Neden bu kadar güven yoksunuyuz? Ne den hesapla kitapla
ölçüp biçmeyle yaşanır hayat tamam bi yerde hesapsız kitapsız olmaz ama bazen
ya bazen de hayatı akışına bırakın bakın bakalım ne çıkacak karşınıza.
Ne den insanlar hep bir sonraki hamleyi tahmin ederek geçirirler
ki zamanı ve neden tüm tahminler negatiftir neden olumlu olmak kimsenin aklına gelmez?
Neden bu kadar ürkek korkak yetiştirildik biz? Neden körü
körüne inanmaktan bu kadar korkuyoruz?
Çok mu darbe yedik çok mu kandırıldık?
Sanırım evet… Hep hayatlarımıza giren yaralayıcı, yalancılar
var oldu…
Ama hak ettik her şeyi demi… Her darbe yedikçe daha da ürkekleşip
daha da kalın duvarlar ördük, birine inanmak hayat memat meselesi haline
dönüştü hele ki güvenmek dikenli tellerle çevirdik etrafını kazanılması zor
kaybetmesi bir o kadar kolay olan duygu…
Aldığımız darbeler yediğimiz kazıklar çok açıtı canımızı,
öyle ki zaman zaman hayatın akışına bile güvenmek veya güvenmemek arasında
kalıp verilen kararlar sonucu yön verdik…
Güven… Sen nasıl bir duygusun ki insanlar kalkıp “Babana
bile güvenmeyeceksin” diye sözler sarf ediyor…
Güven tarifi imkânsız ama bi o kadarda çok ihtiyaç duyulan
duygu söylesene insan kendine bile güvenemezken bir başkasından güven nasıl bekler,
ne hakla güven bekler ki.
Asya
